Πώς γίνεται; (ελλειψη...)

Κάθε μέρα λέω στον εαυτό μου ότι δεν θα σε ξανασκεφθώ.

Πως οτι είναι να γίνει, θα γίνει.

Κάθε μέρα, λέω στον εαυτό μου ψέματα.

Πώς γίνεται και η σκέψη του να μην σε σκέφτομαι με κάνει να σε σκέφτομαι ακόμα πιο πολύ;...

Γράφω εδώ, κοιτώντας έξω από τα τζάμια, για να μη γράψω σε εσένα;

Δεν ξέρω.

Ώρες ώρες νιώθω πως το κεφάλι μου σκάει, εκρήγνυται, πως δεν χωράει μέσα στο κρανίο μου.

Πρέπει να ηρεμήσω.
Δεν θα σε ξανασκεφθώ, στο είπα;

Δεν μου λείπεις, - δεν θα μου λείψεις άλλο πια.

(Πρωταπριλιά σήμερα)