Τί μένει;

"Ολα έρχονται, μας αγγίζουν μας συνεπαίρνουν και μετά φεύγουν'

Διαβάσα αυτή τη φράση στο πολύ ενδιαφέρον κι αγαπημένο blog με την ταξιδιάρικη ονομασία cloudconnected.

Κι έμεινα εκεί....

Μαστίγιο αυτά τα λόγια, σαν ένας φόβος που με διαπερνούσε αλλά δεν ήξερα, δεν μπορούσα να τον πλάσω, να τον σχηματοποιήσω, να του δώσω μορφή.

Όταν όμως διάβασα αυτή τη φράση, μου κόπηκε η ανάσα.

Αυτός. Ο φόβος μου, ήταν, είναι, αυτός.

Απτός, εξεφρασμένος με λέξεις, ειλημμένος.

Τί;

Γιατί δεν μπορεί. Κάτι, κάτι θα μένει.

Δεν μπορεί να είναι όλα για το τίποτα.

Τί;

Τί μένει;